Connect with us

Hi, what are you looking for?

AMORAMILAAMORAMILA

Schoonheid

Greta Gerwig over de tweelingavonturen van filmmaken en moederschap

GRETA GERWIG staat in het appartement op de begane grond van een herenhuis in de West Village, en haar aandacht is verdeeld. Het huis is van de moeder van haar partner, de filmmaker Noah Baumbach, en is een ruimte die zij en Baumbach gebruiken als montagestudio (een pluchen vossenmasker dat Baumbach gebruikte in The Meyerowitz Stories (New and Selected) surveilleert vanuit een hoek). Op een van de monitoren staat een freeze-frame uit Kleine vrouwen Gerwigs nieuwe film, die op eerste kerstdag uitkomt, waarin Saoirse Ronan, die Louisa May Alcott’s vereerde heldin Jo March speelt, midden in een gesprek zit met haar zussen Amy (Florence Pugh) en Meg (Emma Watson). Gerwig is bezorgd over een metalen stukje hemel boven de boomgrens. “Dat zilver – kunnen we dat wegwerken?” vraagt ze aan Nick Ramirez, die ook hielp bij de montage van Gerwigs film uit 2017, Lady Bird . Hij knikt, hand op de muis, als een gekir en een heel klein dansend voetje Gerwigs blik terugleiden naar de kinderwagen aan haar zijde. Harold, het zes maanden oude zoontje van Gerwig en Baumbach, zou moeten slapen, maar dat doet hij niet, en hij wil graag wat aandacht.

Gerwig komt net uit het nabijgelegen appartement dat zij en Baumbach delen. “Ik heb alle dieren meegenomen,” zegt ze, terwijl ze Wizard, de mini Bernedoodle van de familie, uit de kinderwagen haalt en haar naar de met baksteen en vijgen bedekte achtertuin ziet lopen. “Ze is een bewerkingshond. Ze is het hier gewend.” Zo ook Harold, die Gerwig bijna elke dag naar dit huis bracht, waar ze hem verzorgde en liet slapen terwijl haar film vorm kreeg.

De scène op de monitor speelt zich af aan het einde van Little Women, kort nadat Beth, de liefste van de vier zussen March, is overleden. Ik zou willen waarschuwen voor spoiler alert, maar is er iemand niet bekend met de grote lijnen van Little Women – eeninstant bestseller in 1868, sindsdien voortdurend in druk, en maar liefst acht keer bewerkt voor het witte doek? Alcott’s verhaal uit de Burgeroorlog blijft een van de meest geliefde coming-of-age verhalen over jonge vrouwen ooit geschreven, en hier vertelt Jo, de rebelse schrijfster en Alcott’s alter ego, haar zussen dat ze heeft gewerkt aan nieuwe verhalen die “gewoon” over haar en haar zussen gaan en daarom te alledaags lijken om meeslepend te zijn. “Schrijven geeft geen belang, het weerspiegelt het,” zegt Jo. “Nee,” daagt Amy uit, “ik denk dat erover schrijven het belangrijker maakt.”

Ongeveer 80% van de dialoog in de film is van Alcott, maar deze regels zijn geschreven door Gerwig, en ze voelen aan als geloofsartikelen. Gerwig geeft immers al haar hele carrière stem aan de alledaagse drama’s die haar en haar soortgenoten teisteren, eerst als actrice, daarna als schrijver en tenslotte als regisseur. En zoals generaties vrouwen, van Simone de Beauvoir tot Patti Smith en Elena Ferrante, zich herkenden in Jo March, de ijzeren heldin die weigerde haar waarden op te offeren aan de culturele beperkingen van haar tijd, zo vond een generatie breed georiënteerde, post-collegiale vrouwen in Gerwig een even krachtige avatar.

Dit begon in de late jaren ’80, in low-budget, lo-fi mumble-core films zoals Hannah neemt de trap en Nachten en weekendenen dan in een trio van Baumbach’s films…Greenberg, Frances Ha, en Meesteres Amerika (de laatste twee mede geschreven door Gerwig) – waarin ze heldinnen speelde die herkenbaar zijn voor een deel van de eerste golf millennials, serieus en sentimenteel en niet bang voor hun zelftwijfel en behoeftigheid. “We aten toen Chinees eten uit papieren dozen, zaten op mijn bank en keken half naar een film van Greta Gerwig,” schrijft Sally Rooney in haar roman Conversation With Friends uit 2017 (die zelf de mores van een opeenvolgende microgeneratie belichaamt). Als lezers weten we precies wat dit betekent, zo duidelijk is Gerwig gezalfd tot beschermheilige van een bepaald soort rondhangende vroege volwassenheid.

MEEST POPULAIRE

Maar de echte Gerwig lag ergens achter deze karikatuur: een filmmaker met griezelige ambitie en artistieke intenties. Dit werd duidelijk met haar solo regiedebuut, Lady Bird, dat in 2017 onder lovende kritieken werd uitgebracht. Lady Bird, intiem, nostalgisch en teder, is gewijd aan de spanningen en geneugten van de belangrijkste relaties van een jonge vrouw – haar ouders, beste vrienden en eerste liefdes – en leverde Gerwig een Oscarnominatie op voor beste regisseur (pas de vijfde keer dat een vrouw in die categorie werd genomineerd). Lady Bird trok enorme goodwill, maar ook een geval van grote verwachtingen: Wat zou Gerwig hierna doen? Wat gebeurt er als een antiheldin uit de New Yorkse binnenstad, een ster die geliefd is om haar ongelukloosheid en ambivalentie, een filmmaker wordt met alle macht en zekerheid om te tekenen voor wat ze maar wil?

Het antwoord zou een verfilming zijn van de roman waar ze sinds haar jeugd dol op was en waarvoor ze al een scenario van 400 pagina’s had geschreven. Na de Oscars van 2018 trok Gerwig zich terug in een hut in Big Sur om te herzien Little Women : “Ik moest wat tijd alleen doorbrengen met Louisa,” zegt ze. Gerwig voelde zo’n verwantschap met Alcott (met haar 36 jaar is ze even oud als de schrijfster toen de roman werd gepubliceerd) dat ze een astroloog hun horoscopen liet vergelijken. “Omdat kunst maken een zekere mate van mystiek vereist,” zegt ze.

VANDAAG, op de binnenplaats van het Greenwich Hotel, is Gerwig niet anders gekleed dan Alcott, of Jo March, in een hooggesloten indigo APC blouse met lange mouwen en blauwe knoopjes aan de voorkant. Ze kan weloverwogen en doordacht zijn – ze spreekt met afgemeten ellipsen, houdt haar kin in haar hand, Winnie-the-Pooh-stijl als ze denkt – maar dan barst ze uit met de energie van een screwball-comedyheldin uit de jaren veertig. “Ik bedoel, goedheid, je krijgt een volledig ongefilterd beeld van wat we hebben gedaan,” roept ze op een gegeven moment uit. Net als de personages in haar eerste films lijkt Gerwig je mee te nemen in de manier waarop haar gedachten in real time werken. Ze zal later toegeven dat ze uitgeput raakte toen ze twee uur lang met ongebreidelde ijver over Little Women sprak. Gerwig lijkt alles zo te doen: met volle kracht, met haar hele zwaartekracht achter zich. Dit gold zeker voor het maken van Little Women.

“Het is episch persoonlijk filmmaken,” zegt Meryl Streep, die “de oude strijdbijl” Tante March speelt. “Het is heel erg het verhaal van de auteur, en bijgevolg het hare,” zegt ze. De film, die begint met de zussen als volwassenen, ontvouwt zich in twee tijdslijnen, gespiegeld aan de twee helften van het boek, die oorspronkelijk door Alcott als afzonderlijke delen werden gepubliceerd. De eerste speelt zich af als de meisjes tieners zijn; de tweede, zeven jaar later. En het einde, een uitvinding van Gerwig, introduceert een meta-verhaal waarin de wegen van Jo en Alcott worden vergeleken. “Ik had het idee dat als ik Jo die een boek publiceert aan het eind het ding kon maken waarvan je niet wist dat je het moest zien,” zegt ze, “het de manier zou zijn waarop je wilt dat mensen samen eindigen in een film.” Ze legt haar hand over haar hart en leunt over de tafel. “Je wilt dat ze dat boek krijgt, en je beseft het niet totdat je het ziet en ze het in haar handen houdt. Je hebt zoiets van, Dat is het ding. Dat boek.”

“Toen ik de eerste versie van Little Women zag,” zegt Baumbach, “had ik het gevoel dat je precies weet waarom deze film wordt gemaakt, omdat hij zo persoonlijk is. Het dient het verhaal en eert het boek, en is dan echt iets wat alleen zij kon doen.” De film is nauwgezet gedetailleerd en ziet er traditioneel uit, maar niet saai. Gerwig hield haar camera in constante, rusteloze beweging en versnelde het tempo van Alcott’s dialoog: “Ik wilde alle regels traditioneel horen, maar gezegd in de snelheid van het leven,” zegt ze. “Grote dingen gezegd met oneerbiedigheid.” Voor de walsscènes schakelde Gerwig choreograaf Monica Bill Barnes in, die de acteurs liet dansen op The Cure en David Bowie. En Watson, een getrainde yoga-instructeur, leidde de groep in yoga en meditatie. “Met zoveel meisjes op de set veranderde de toon absoluut,” zegt Ronan. “We waren allemaal helemaal hyper met elkaar, en Greta is zelf zo’n meisje, ze ving die energie echt op.”

MEEST POPULAIRE

Gerwig was zes maanden zwanger, maar dankzij een garderobe van A-lijn jurken en coconjassen, zegt de cast, hadden ze geen idee. “Ik dacht gewoon dat dat haar stijl was op dit moment,” zegt Timothée Chalamet, die Jo’s buurman Laurie speelt. De opnames vonden plaats in Concord, Massachusetts-Alcott’s huis, waarbij Gerwig zelfs een exacte replica bouwde van Orchard House, waar Alcott Little Women schreef (en speelde). “Het is een bijzondere plek, al deze mensen die dicht bij elkaar wonen en de wereld opnieuw verbeelden,” zegt Gerwig over Concord. “Het gaat in je zitten.” Zij verwijst naar de groep Amerikaanse denkers die daar meer dan een eeuw geleden samenkwamen, waaronder Ralph Waldo Emerson, Henry David Thoreau en Nathaniel Hawthorne. Emerson woonde tegenover de Alcotts en was de oude weldoener van de familie. Thoreau zou volgens sommige biografen Alcott’s inspiratie zijn geweest voor Laurie en zou de jonge zussen Alcott meenemen op natuurwandelingen rond het naburige Walden Pond. Tijdens het filmen deed Gerwig dat ook in het weekend. Ze bezocht ook het nabijgelegen Sleepy Hollow Cemetery, waar alle graven van de auteurs liggen en waar bewonderaars pennen achterlaten bij de grafstenen. Bij Alcott liet Gerwig een gele Lamy vulpen achter.

“Jo is de persoon die ik altijd al wilde zijn,” zegt Gerwig. Als jongste van drie schreef ze voortdurend als tiener die opgroeide in Sacramento, Californië. Ze componeerde toneelstukken en dwong haar familie ze op te voeren – haar moeder na lange diensten als gynaecoloog, haar vader aan het eind van een werkdag bij een plaatselijke kredietvereniging. Er waren ook sketches voor homecoming assemblies op school, en delen van “hilarische en tragische” dagboeken. Jo draagt haar “krabbelpak” als ze zich op zolder terugtrekt om te schrijven; Gerwig droeg de Hawaiiaanse shirts van haar vader en schreef overal – in bussen, bij scheikunde, bij de tandarts. Dat doet ze nog steeds: “Ik geniet van het gevoel dat ik het van de wereld steel,” zegt ze, “alsof ik ergens mee wegkom. Als het te formeel wordt, ben ik gezonken. Ik moet een beetje clandestien zijn.”

Zittend op de benedenverdieping van het dorpshuis, met Harold in haar armen, draagt Gerwig een te groot Hawaïaans overhemd, zoals ze dat altijd van haar vader leende, maar nu van de winkel Otte verderop in de straat. (Haar criteria voor winkelen na Harold? “Het moet heel dicht bij mij in de buurt zijn!” En knopen aan de voorkant voor borstvoeding.) Haar omarming van een bruisend leven gaat gepaard met niet geringe twijfel. “Ik was altijd bang om moeder te worden,” geeft ze toe, “in termen van wat het zou betekenen voor wat ik kon doen.” Tijdens de opnames, herinnert ze zich, ging ze ’s nachts naar huis naar haar huurhuis in Concord en ontdekte ze de Instagram van Cardi B (Gerwig heeft nooit een eigen account gehad). Ze zag de rapper’s zwangerschap en geboorte onthullen. “Ze deed video’s over hoe haar haar er beter uitzag, maar dan was ze boos omdat ze vreselijk maagzuur had. Alles. Ik zou het opeten. Ik ben gewoon erg ontroerd door vrouwen die het allemaal hebben opgeëist.”

Gerwig heeft haar ruwe versie van Little Women in maart ingeleverd. “Ik wist dat zodra ik dat deed, een deel van mij zou ontspannen en dan zou de baby komen,” zegt ze. Harold Ralph Gerwig Baumbach arriveerde 24 uur later (“Ik gaf hem alle namen,” zegt Gerwig). Ze plande een zwangerschapsverlof, maar toen kwam Streep naar de stad om dialogen op te nemen, en Gerwig bracht Harold naar de geluidsstudio. “Het voelde alsof hij door Meryl werd gedoopt,” zegt ze. Over een paar uur verlaat ze Harold and Wizard met Baumbach voor het weekend en rijdt met haar vijf beste vriendinnen van Barnard in een gehuurd busje naar het noorden. Het is een zeldzame reünie – meestal brengt ze haar weekends dicht bij huis door, “gewoon rondhangen met Noah en de baby, en schrijven, en elkaar aan het lachen maken.” Ze bezoeken graag Baumbachs broer Nico, een schrijver en academicus, en zijn vrouw, de toneelschrijfster Annie Baker, in Brooklyn. (De twee hebben een baby van ongeveer dezelfde leeftijd als Harold en zullen zijn peetouders zijn). Ze gaan graag naar het theater en Gerwig kookt graag, maar alleen als Baumbach bereid is als souschef op te treden. Ze beginnen allebei te experimenteren met het maken van babyvoeding, momenteel zoete aardappelen gemengd met moedermelk en havermout.

MEEST POPULAIRE

Baumbach is zelfs midden in de prak op de afgesproken tijd van ons telefonisch interview en verontschuldigt zich voor het feit dat hij te laat is. Als er een schreeuw uit de achtergrond komt, gaat hij Harold halen: “Je krijgt een live-versie van hoe het werkt,” zegt hij. Met Harold gelukkig op schoot bespreekt de filmmaker de impact van Gerwig op zijn leven. “Sinds we samen zijn, is het werk dat ik doe, zelfs als ze er technisch gezien niet bij betrokken is, enorm door haar beïnvloed. Ik denk dat ik in mijn eerdere carrière te veel in mijn hoofd kon zitten. Ze heeft me geholpen mezelf te verliezen.”

Hij ontmoette Gerwig tijdens de casting van zijn film Greenberg uit 2010. Het jaar daarop schreven ze het scenario voor Frances Ha en werden ze een koppel, waarvan het nieuws sommige critici inspireerde om Gerwig te omschrijven als zijn muze in plaats van als zijn schrijfster. “Ik herinner me dat ik daar erg gefrustreerd over was en dat ik het wilde corrigeren,” zegt Gerwig. Journalisten vroegen ook of Baumbach deuren voor haar had geopend. Dat doen ze nu minder. “Maar het antwoord is: Ja, natuurlijk, om zoveel redenen. Maar hij is ook deze ongelooflijk belangrijke medewerker en invloed op mij. De belangrijkste.” Ze pauzeert. “Maar ik denk dat ik vastbesloten was om mijn eigen films te maken, dus ik zou het sowieso gedaan hebben.”

Nu kan ze deuren voor hem openen. Margot Robbie benaderde Gerwig om mee te werken aan een Barbie-film, waarvoor Robbie net getekend had om te produceren en de hoofdrol te spelen. Gerwig ging akkoord om het aan te nemen, met Baumbach als co-schrijver. (Er zijn berichten dat Gerwig zal regisseren, maar voorlopig zegt ze dat ze zich alleen op het scenario concentreren). “Ik denk dat het plezier van het schrijven voor ons is dat het in alles doorsijpelt,” zegt Gerwig. Wanneer zij en Baumbach de structuur van een script hebben vastgesteld, nemen ze elk delen, werken er alleen aan en wisselen die aan het eind van de dag uit. “En dan hoor ik hem lachen om dingen die ik heb geschreven, en dan moet ik lachen om dingen die hij heeft geschreven.”

Baumbachs nieuwe film Marriage Story, een aangrijpend verslag over echtscheiding, ging in november in première en oogstte lovende kritieken. Als zowel Baumbach als Gerwig een nominatie voor beste regisseur krijgen, is dat een primeur voor een koppel in de Oscargeschiedenis. “Over het algemeen was het een spannend jaar,” zegt Baumbach. “Ik liet haar een stuk van mijn film zien, en een paar maanden later keek ik naar haar film. Ik wil niet misselijkmakend blij klinken, maar het is echt geweldig om iemand van wie je houdt iets te zien maken en te houden van wat ze maken. Ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen zonder veel geweldigs te zeggen.”

MEEST POPULAIRE

Een paar dagen voordat we elkaar in de montagestudio ontmoeten, nemen Gerwig en ik een raamtafel in Café Cluny en zij bestelt steak frites. Ze zegt dat ze een lijst met toekomstige projectideeën bijhoudt op haar iPhone en in de pagina’s van felgekleurde Smythson-notitieboekjes. Er is Barbie, en Little Women producer Amy Pascal zegt dat zij en Gerwig gesproken hebben over het maken van een musical samen. “Ik wil het idee blijven uitbreiden van welke verhalen je kunt vertellen,” zegt Gerwig. Maar eerst: Tsjechov. Dit voorjaar speelt ze Masha in Sam Gold’s productie van Three Sisters in de New York Theatre Workshop; het is de eerste keer dat ze acteert in meer dan vier jaar. “Ik werd bang om het te doen, en Sam zei: ‘Wat kun je als schrijver en regisseur beter doen dan Tsjechov uit je hoofd leren?

“Ik denk dat er veel momenten zijn geweest waarop ik dingen heb gedaan waarvan ik denk dat mensen niet zeker weten hoe ze ze in hun beeld van mij moeten passen,” zegt ze, terwijl ze methodisch haar frietje in tweeën vouwt en het eerst in mayonaise doopt en dan in ketchup. “Een vriend van me sms’te me omdat Three Sisters eigenlijk in dezelfde week werd aangekondigd als Barbie, en ze zeiden: ‘Je hebt het vreemdste cv van iedereen ter wereld.’ Maar het voelt precies goed. En ik denk dat ik het leuk vind om niet helemaal in dat hokje te passen.”

“Het is allemaal storytelling,” zegt de acteur en toneelschrijver Tracy Letts, die rollen speelde in zowel Lady Bird als Little Women, “dus ik weet niet of ze moet kiezen.” Maar Gerwig zegt dat ze zich het meest voelt als regisseur. “Het is groot en het is eng, maar het is ook het ding dat het meest natuurlijk voor me is. Ik denk dat Francis Ford Coppola tegen me zei dat alle beste regisseurs acteurs zijn geweest. Hij zei: ‘Ik heb geacteerd. Marty acteerde en Steven acteerde. Orson acteerde. Ik had zoiets van, ‘Nou, wat een geweldige groep!’. “

Als haar biefstuk arriveert, roept ze uit: “Oh, mijn hemel, ik heb het echt gedaan!” Vervolgens eet ze elke hap op, zelfs als ze haar vork en mes neerlegt om haar antwoorden met gebaren te accentueren, bijvoorbeeld door met haar hand op haar borst te slaan als ze het heeft over de onrechtvaardigheid van Henry James’ kritiek op Alcott. Journalisten hebben Gerwig beschreven als serieus en intens, en dat is ze allebei, maar die woorden, vooral als ze op vrouwen worden toegepast, impliceren een gebrek aan humor of speelsheid. Gerwig denkt en voelt duidelijk diep, maar ze is niet ernstig of mist zelfbewustzijn of vreugde. Het kan zijn dat mensen gewoon niet gewend zijn aan iemand die zo volledig omarmt wie ze zijn en wat ze op een bepaald moment voelen.

MEEST POPULAIRE

Het is deze kwaliteit die misschien wel het meest verantwoordelijk is voor haar succes. “Wie ze is, komt precies tot uiting op het scherm,” zegt Streep. “Ze laat ons gewoon de wereld zien zoals zij die ziet; het is intuïtief en het is zeker.”

Is er een overeenkomst met het ter wereld brengen van een film en een kind? “Ik weet het niet. Vraag het me misschien over 18 jaar.” Gerwig glimlacht schaapachtig en zucht. “Ja, ik denk dat dat gevoel van altijd ondergekwalificeerd zijn en een soort van ontzag voor het ding.” Dan controleert ze de tijd en beseft dat ze naar huis moet om de baby te voeden. Om haar pols zit een Tiffany herenhorloge uit de jaren vijftig, een geschenk van Baumbach van enkele jaren geleden, dat oorspronkelijk toebehoorde aan een rechter en waarop op de achterkant staat geschreven: JUSTICE MORRIS EDER, een groots persoon en oprechte vriend. Terwijl we de rekening betalen verontschuldigt ze zich voor haar abrupte vertrek, “Alles gebeurt in deze 90 minuten tot twee uur tussen de voedingen.” Ongeveer de lengte van een film.

Newsletter

You May Also Like

Cultuur

Er was geen gebrek aan glamour tijdens de SAG Awards van vanavond in Los Angeles, Californië, maar de look van Big Little Lies-ster Zoë...

Cultuur

At vero eos et accusamus et iusto odio dignissimos ducimus qui blanditiis praesentium voluptatum deleniti atque corrupti quos.

Mode

När sommarhettan börjar komma är det dags att börja fundera på hur du ska hålla dig sval och se chic ut. Med det breda...

Geen onderdeel van een categorie

In de loop der jaren hebben we Emily Ratajkowski heel wat riskante trends zien uitproberen. Het model/actrice/zakenvrouw heeft van de crop top haar handtekening...